Kada god govorimo o univerzitetima, moramo se sjetiti da je i to izum koji je omogućio islamski svijet. U ranijoj islamskoj historiji džamije su se koristile i kao škole. Ljudi koji su predvodili molitve, podučavali su grupe đaka islamskim znanostima kao što su kur'anske znanosti, fikh i hadis. Kako se islamski svijet širio i rastao, javila se potreba za formalnim institucijama, poznatim kao medrese, specijaliziranim za podučavanje đaka.
Prva medresa bila je Al Karavijjin, a osnovala ju je 859. godine Fatima al Fihri, u Fesu u Maroku. Njena škola je privlačila neke od vodećih učenjaka Sjeverne Afrike, kao i najsjajnije đake iz zemlje. U ovoj medresi đaci su nekoliko godina od učitelja slušali mnoge predmete iz različitih oblasti. Na kraju programa, ako se učitelji slože da su njihovi đaci kvalifikovani, dodjele im certifikat poznat kao idžaza, što je dokaz da su đaci razumjeli materijal i da su i oni spremni da podučavaju druge. Ovakve institucije za edukaciju su se proširile islamskim svijetom.
Univerzitet Al Azhar je osnovan u Kairu 970. godine, a 1000. su Seldžuci osnovali brojne medrese po Bliskom istoku. Koncept ovakvih institucija, koje na kraju dodjeljuju certifikat o završenom stepenu, proširio se Evropom preko muslimanske Španije, gdje su evropski studenti putovali radi školovanja. Univerziteti Bolonja u Italiji i Oksford u Engleskoj osnovani su u 11. i 12. stoljeću i nastavili su muslimansku tradiciju školovanja, ali i korištenja diploma stečenih u školama kao način rangiranja nečijih kvalifikacija na određenom polju.
Sa engleskog jezika prevela i prilagodila Lejla Ganijun
(lostislamichistory.com)